تابلو راهنما
<:P:>
مدت بیست سال است که میلاگم. اما با تعداد کمی از خوانندگان
در تماس بودم.
من نیک می دانم که نمی توانم با زبان مردم زمانه خود فکر کنم
بیاندیشم –بنویسم . یا ارتباط برقرار کنم
من انسان را دوست دارم .او را والا و متعالی میدانم .من انسان
را خالق می دانم .
انسان را کریم و بخشنده و حاکم می دانم
لذا
نوشتن برای چنین موجود عزیزی کار راحتی نیست
من آن طور می نویسم که خواننده رانوشته های من، بسمت رهائی و
بسمت انتخاب آزاد و رها فقط راهنمائی کند
توجه کنید
یک اتومبیل درست زیر یک تابلوی فاصله نما در کنار اتوبان
خراب شده بود
فرض بفرمائید روی آن تابلو نوشته شده است تهران( 15 کیلومتر)
آیا راننده اتومبیل می تواند از تابلو توقع داشته باشد که او را به تهران
برساند .
خوب طبیعی است که تابلو فقط یک راهنما است. نه بیشتر.
آیا راننده اتومبیل خراب حق دارد به تابلو بگوید تو چرا؟؟؟؟
رهایش کنیم……….
بخدا من از آن تابلو ناتوان ترم و نمی توانم شما را بجائی برسانم
ولی انگشت نشانه ام از فصل های سرد گذشته و راهنمائی های عاشقانه
در مقابل چشمان انتظارم خشکیده
و گاهی پرستوئی از جهت انگشت من بسمت بهاری رفته است
سوگند می خورم